शनिवार, १७ डिसेंबर, २०१६

प्रवासातल्या गोष्टी - १

भाऊ काय आलं ? मीरा रोड ना ?
हो.
म्हणजे आज मी शुद्धीत आहे तर , काल अर्धा क्वार्टर घेतली तर कारशेडला पोचलो.  आज दोन  क्वार्टर मारल्या तरी शुद्धीत आहे.  चांगलंय म्हणजे ! परवा तर झोपलो ते सरळ विरारवरून रिटर्न. नशीब आज खिडकीजवळ नाही बसलो नाहीतर आता उठलोच नसतो.………… तंबाखू आहे ?
नाही हो.
मग चुना पण नसेल.
नाही
मस्करी केली.  रागवू नको भाऊ.
कळलं . नाही रागावलो.
भाऊ तू कधी माणसाला मरताना पाहिलंय ? म्हणजे मरण्याच्या काही क्षण आधी? कावर्याबावर्या अवस्थेत?
अजूनपर्यंत तसा योग काही जुळून आला नाही.
नको पाहूस. फार भयानक असतं ते बाबा. जगण्यावरचा आपला विश्वास उडून जातो.
मरण कुणाला टाळता आलंय? पहावं तर लागणारच. दुसर्याचं आणि स्वतःचही.
खरंय. ह्या ह्या डोळ्यांनी पाहिलं रे तिला मरताना. . पण नाही वाचवू शकलो रे ! मला म्हणत होती "मला मरायचं नाहीय. जगायचंय. वाचव मला." तिचे ते डोळे अजून माझा पिच्छा करतात. जगायचंय म्हणतात.
नेमकं काय झालं होतं ?
ब्रेन ट्यूमर .
...
चल भाईंदर आलं. निघतो.

***